Talerze są passé – Food design 

Food design to wymysł naszych czasów? Niekoniecznie. Po przeczytaniu tego artykułu, podziękujecie projektantom za ich pracę.

Ile razy, sięgając po kubek z herbatą, pomyśleliście o osobie, która wymyśliła zgrabne ucho do jego chwytania? Albo, jadąc pociągiem i pijąc kawę na wynos, zastanowiliście się nad geniuszem osoby, która zaprojektowała jednorazowe kubki?

Inny przykład. Chcecie zrobić coś szalonego i umawiacie się na obiad w podniebnej restauracji. Czy siedząc przy stoliku stojącym na platformie trzymanej przez dźwig na około 50 metrach, pomyśleliście o pomysłodawcy tego przedsięwzięcia? Zapewne nie.

Ja również nie myślałam o tych przykładowych sytuacjach w ten sposób, dopóki nie uświadomiono mi, czym jest food design. No właśnie czym? Francesca Zampollo, designerka z Wielkiej Brytanii, uważa, że to najbardziej interdyscyplinarna dyscyplina na świecie. Brzmi jak masło maślane? Trochę tak, jednak gdy przyjrzymy się wspólnie zakresowi działania food designerów, zrozumiecie o co chodzi.

Ideą food design jest dostosowanie otoczenia związanego ze spożywaniem posiłków do zmieniającego się stylu życia i potrzeb różnych grup społecznych. W praktyce designerzy zajmują się projektowaniem mebli związanych z jedzeniem, np. lamp w kształcie filiżanek kawy czy kanap w kształcie kanapek. Wymyślają naczynia, które mają ułatwić podawanie potraw, ale również zastawy, które sprawiają, że stoły w drogich restauracjach wyglądają jak dzieła sztuki. Moim faworytem jest biały talerz z wklęsłym wzorem, który zalewa się sosem. Dzięki takiemu rozwiązaniu, mamy za każdym razem inną zastawę (w zależności o koloru użytego sosu), a do tego jest to praktyczne, ponieważ wzór służy za sosjerkę.

Inną dziedziną food designu jest projektowanie gadżetów, które ułatwiają przygotowanie posiłków. Może to być, np. krajalnica do bananów albo urządzenie do wycięcia z ananasa okrągłych plastrów. Można się spierać, czy są to przedmioty potrzebne w prywatnej kuchni, w końcu do krojenia banana wystarczy użyć noża, ale czy gadżety nie są po to, żeby je po prostu mieć? 😉

Na food design składa się również projektowanie miejsc, w których można zjeść. Do tej kategorii można zaliczyć, wspomniany wyżej, Dinner in the Sky albo bary lodowe, tzw. ice bars. Designerzy dbają również o wygląd posiłków i podanie ich w taki sposób, by całość odpowiadała charakterowi restauracji. Stąd wzięło się tytułowe stwierdzenie, że talerze są passè, ponieważ coraz częściej zastępowane są one przez inne nośniki jedzenia, np. kamienie albo koszyki wypełnione szczypiorem (wersja śniadaniowa).

Projektanci odpowiedzialni są także za wygląd produktów spożywczych i ich opakowań. Dzięki ich pracy powstała najsłynniejsza na świecie butelka Coca Coli, ryba ma kształt paluszków rybnych (praktyczne i ekonomiczne ze względu na tańszy transport), a także stworzona została „najuczciwsza tabliczka czekolady na świecie”, która podzielona jest na nierówne elementy, a na każdym z nich wypisana jest ilość kalorii.

Ostatnim przykładem kategorii food design, jest projektowanie produktów spożywczych w taki sposób, by klienci mogli skorzystać z ich najlepszych właściwości, np. zgodnie z zamysłem projektanta chipsów Pringles powinno się je kłaść w całości na język i czekać aż same zaczną przełamywać się w ustach, ponieważ dopiero wtedy poczujemy ich najlepszy smak (mnie i tak nie przekonało to do ich polubienia ;)).

Istnieje jeszcze wiele innych ciekawych projektów, które mieszczą się pomiędzy wspomnianymi kategoriami, np. torebki z herbatą, które u góry saszetki mają przyczepioną górną połowę kartonowego ludzika i po włożeniu do filiżanki wygląda to tak, jakby ludzik siedział w jacuzzi  i wygodnie opierał się rękami o jego brzeg albo obrus, który zamienia plamy po jedzeniu w kwiecisty wzór.

Jak widać z powyższego opisu, food design ma ogromny wpływ na nasze życie. Projektanci dbają o wszystkie etapy przygotowania i podania naszych posiłków, miejsca, w których to nastąpi, a także scenerię, w której się znajdziemy.  Nam pozostaje jedynie zjeść ze smakiem danie, które otrzymamy i wspomnienie czasem, że ktoś jest odpowiedzialny za zaaranżowanie przestrzeni, w której żyjemy.